Wielie Elhorst: Als geloof en Pride elkaar ontmoeten

De titel van deze column klopt natuurlijk niet. Die veronderstelt namelijk dat ‘geloof’ en ‘Pride’ twee grootheden zijn die je van elkaar zou kunnen onderscheiden. Als ik als gelovig mens die in de Pride participeert iets heb gemerkt, is dat dat zeker niet klopt. Geloof en Pride ontmoeten elkaar niet, omdat mensen zoals ik daartoe steeds heel geforceerde pogingen zouden ondernemen. Zij ontmoeten elkaar, omdat ze allebei de uitdrukking zijn van een beweging die in elkaars verlengde ligt of zelfs gelijk opgaat.

Ik haal hier graag de ingezonden brief die een goede vriend van mij schreef aan Trouw, nadat hij in 2009 voor het eerst in de Canal Parade op het Heilig Bootje had meegevaren. Het Heilig Bootje was, je raadt het al, een boot met gelovige lhbtiqa+ mensen. Hij schreef dat hij nauwelijks had kunnen vermoeden wat hem overkwam, toen hij op het Heilig Bootje vanuit het Westerdok de Prinsengracht opvoer. Terwijl op de boot de woorden ‘Take the shackles of my feet, so I can dance’ van Mary Mary klonken, werden de opvarenden toegejuicht door de 500.000 mensen langs de kant van de grachten. Mijn goede vriend, die helemaal geen danser is, ging als vanzelf op de klanken van de muziek bewegen, en op dat moment, op de Prinsengracht werd de bevrijdende ervaring van de acceptatie van wie je bent en de verbondenheid met anderen een religieuze ervaring. Zijn woorden: ‘Vreugde en ontroering mengde met liefde. Ik keek naar de mensen. Ik zag ze lachen, zwaaien, knuffelen, dansen. Ik keek naar de mensen en ik hield van ze. Zou God die ze geschapen heeft dat minder hebben? Of is dat juist zijn liefde die ik voor ze voelde?’ Met hem zeg ik – misschien iets stelliger: als ergens iets zichtbaar wordt van het rijk van God, al is het maar even, dan is het daar; op die plek waar mensen volledig omarmen hoe zij zijn geschapen en zich geaccepteerd weten met hun eigen door God geschonken vermogen om lief te hebben en om andere mensen te zien zoals zij zijn.

Zelf ervaar ik het ook, ieder jaar weer, in de Pride Kerkdienst en de aanloop daar naartoe. Met het team dat de diensten voorbereidt en de mensen die we uitnodigen dat met ons te doen, zetten we altijd in met het thema van Pride. We bespreken wat dat thema voor ons persoonlijk betekent en terwijl we dat doen komt er altijd een verhaal uit de Bijbel naar boven dat onze ervaringen weerspiegelt. Het gaat de ene keer wat sneller dan de andere keer, maar het gebeurt altijd. En dat is natuurlijk helemaal niet zo vreemd, want de ervaringen van ons eigen leven en samenleven zijn ook de ervaringen waar de Bijbel op reflecteert. Het was uiteraard een hele andere wereld waarin de Bijbel tot stand kwam, maar de ‘tekst van toen’ gaat tegelijkertijd als vanzelf met de ‘tekst van nu’ in gesprek. Misschien gaat dat nog wel vanzelfsprekender als dat de ‘tekst’ is van lhbtiqa+ personen, omdat zij door de ingrijpende ervaringen van hun leven extra gevoelig zijn voor wat de verhalen van ooit mensen van nu te zeggen hebben. Die betekenis komt alleen tot stand als er een waarachtige relatie kan ontstaan tussen ‘toen’ en ‘nu’, waardoor dat onderscheid uiteindelijk helemaal wegvalt.

Dit jaar bereiden we de Pride Kerkdienst, die weer een Trans Pride Kerkdienst zal zijn, voor met de mensen van de House of Bodega uit de Ballroomwereld. De ‘vader’ van dit huis is Khareem van Wielingen die ook de coördinator is van de Ballroom Commissie van Pride Amsterdam. Zij verzorgen een hervertelling in Ballroomstijl van het verhaal van de kleine herder David en de grote reus Goliath. Wil je zien hoe ook nu geloof en Pride weer samenkomen, in de ‘battle’ tussen David en Goliath, zorg dan dat je op 3 augustus om 12.00 uur in de Keizersgrachtkerk bent.

ds. Wielie Elhorst

ds. Wielie Elhorst is LHBTIQ+-predikant van de Protestantse Kerk Amsterdam. Meer over Wielie lees je hier.
Jaarlijks lichten we rondom Pride het Pride aanbod van Protestants Amsterdam uit. Kijk hier voor meer!