Oranjekerk

Geschiedenis van de Oranjekerk
Aan het eind van de negentiende eeuw dreigt Amsterdam – door de industriële revolutie en de daarmee gepaard gaande trek van het platteland naar de stad – uit de stadsgrenzen te barsten. De stad moet worden uitgebreid. In korte tijd worden rond de stad (buiten de Singelgracht) wijken uit de grond gestampt. De explosieve toename van het aantal bewoners vraagt ook om de bouw van kerken. Eén van die kerken is de Oranjekerk in de Pijp.

De – van oorsprong – hervormde Oranjekerk is in de jaren 1902/1903 gebouwd. Al tien jaar eerder is er de wens om in het uitbreidingsgebied aan de zuidkant van de stad een nieuw kerkgebouw neer te zetten. In 1899 wordt het bouwterrein uiteindelijk aangekocht. De aanbesteding vindt op 28 februari 1902 plaats. Het kerkgebouw is ontworpen door de uit een domineesfamilie afkomstige architect C.B. Posthumus Meyjes. Het is bij de aanbesteding nog niet zeker of de kerk een kerktoren zal krijgen of alleen een eenvoudig daktorentje. Om het geld voor een echte toren bijeen te krijgen, wordt een ‘Stuiversvereeniging Torenbouw Kerk YY’ (destijds de aanduiding van de Pijp) opgericht. Op 6 maart 1902 wordt daadwerkelijk met de bouw begonnen.

De Oranjekerk wordt op vrijdagmiddag 11 september 1903 ingewijd. Het kerkgebouw wordt in verschillende krantenberichten omschreven als een groot en mooi gebouw, waarvan de grondvorm een Grieks kruis is, met achtkantige zijarmen. De kerk bevat 1500 zitplaatsen en heeft geen zijkolommen: de predikant is dus van elke plaats goed te zien. In drie van de vier kruisarmen is een gaanderij met zitplaatsen voor kerkbezoekers, in de vierde arm staat de preekstoel, waarboven een gaanderij is. De kerk (mét toren!) wordt in gebruik genomen met een rede door ds. A. Voorhoeve.

Vrijburg

Thomaskerk

Willem de Zwijgerkerk