‘Al sinds ik me kan herinneren, ervaarde ik de roeping om zendeling te worden. Ik zou afstuderen op de Filippijnen, en dacht dat dát de plek was waar God me wilde inzetten. Maar door corona kon dit niet doorgaan en ik begon te twijfelen: Had ik Gods stem wel goed verstaan? En waar moest ik nu afstuderen? In het eerste jaar van mijn studie zijn we een weekend naar Amsterdam geweest, om daar onder andere pioniersplekken te bezoeken. En dat liet me maar niet los. Zo ben ik uiteindelijk terechtgekomen bij de Noorderkerk. Ik heb daar een thuis gevonden, en heb er ontzettend veel geleerd. Ik zet me onder andere in voor de Lunchdiensten, die ik heb helpen opzetten tijdens mijn stage. Eens in de maand bieden we mensen uit de buurt een drie-gangen menu aan, zowel qua eten als qua inhoud. Soep, broodjes en een toetje, met een lied, een korte overdenking en een gesprek.

Hoewel ik in Amsterdam écht mijn plekje heb gevonden, laat het buitenland me niet helemaal los. Deze zomer hoop ik als toerustingsleider met World Servants, een jongerenorganisatie die zich inzet voor verandering in de levens van de lokale bevolking én van de jongeren die mee gaan op reis, naar Rwanda te gaan, om daar mee te bouwen aan een kleuterschool.

In alles wat ik doe hoop ik dat ik mensen écht kan zien zoals ze zijn. Een les die ik zelf nog iedere dag leer is dat we geliefd zijn, niet om onze prestaties, maar gewoon om wie we zijn. En ik zet me met hart en ziel in om ook andere mensen dat te laten ervaren.’