Hart en Ziel – Lobke
  • Berichtcategorie:Archief
  • Bericht gepubliceerd op:04/07/2018
  • Laatste wijziging in bericht:23/02/2022

Lobke Timmerman (34) is docent Nederlands als tweede taal (NT2) en lid van de Oudekerkgemeente. Ze woont met haar man en drie kinderen in de christelijke leefgemeenschap Oudezijds 100. Aan de hand van de Godly Play-methode vertelt ze Bijbelverhalen op een creatieve en persoonlijke manier.

‘Kinderen en volwassenen die meedoen aan Godly Play, ontdekken via Bijbelverhalen nieuwe dingen over zichzelf, anderen en de aanwezigheid van God in de wereld. We hebben een multisensorische benadering, net zoals in het Montessorionderwijs. Dat betekent dat we taal en spel combineren, met behulp van tastbare materialen. We kopen die of maken ze zelf. We naaien textiel, mijn vader is handig met hout en iemand in de gemeenschap kan goed schilderen.’

‘We prikkelen de creativiteit van de deelnemers, maken ze duidelijk dat hun inbreng zinvol en nodig is. We vullen de moraal van het verhaal niet alvast in. In plaats daarvan laten we de vertelling volgen door groepsgesprekken over “verwonderingsvragen”. Deelnemers denken na over hun plek in het verhaal en over de spannende vraag of er een onderdeel kan worden weggelaten. Er is niet één goed antwoord. Daarna is er verwerkingstijd, waarin je bijvoorbeeld knutselt, tekent of een boek leest. Tijdens de vertelcursus was ik zwanger en deed ik dan een dutje!’

‘Godly Play is in Amsterdam nog niet zo bekend. Momenteel zijn de Oudekerkgemeente, Elthetokerk, Oosterparkkerk en Oudezijds 100 ermee bezig. Ik zou willen dat ik als kind op deze manier over Bijbelverhalen hoorde. Ik herinner me dat de “juiste” betekenis er destijds dik bovenop lag en dat vragen vooral retorisch bedoeld waren. Bijbelverhalen leken niet op mijzelf van toepassing, ik had er geen rol in. Bij Godly Play kan een verhaal op verschillende dagen verschillende betekenissen hebben voor mensen. Deelnemers weten me steeds te verrassen met hun creatieve bijdrage!’

godlyplay.nl

Tekst: Harmen Brethouwer. Foto: Marloes van Doorn